Proposta de artigos de divulgación científica da 3ª avaliación

Ola.

Parte da nota do blogue dependerá dos artigos de divulgación científica que me enviedes por correo electrónico.

Lembrade as condicións que deben cumprirse para que publiquemos no blogue eses artigos:

– O prazo de entrega remata o 14 DE XUÑO DE 2024, ás 12 da noite.

– Este traballo é individual, non grupal, así que cada alumno/a debe mandar o seu, aínda que o fixera en colaboración con outros/as.

– Cada alumno/a só poderá enviar, en cada avaliación, un máximo de CINCO artigos, e só pode mandar UN artigo por día.

– Nesa mensaxe de correo teñen que vir dous arquivos adxuntos: un que traia unicamente o texto (preferentemente en formatos DOC ou ODT), e outro que traia unicamente unha foto (preferentemente en formato JPG).

– O arquivo de texto debe traer ao final, obrigatoriamente, o enderezo completo da páxina web de onde se sacou a información, e o nome e clase do/a alumno/a que envía o artigo.

– Os traballos deben enviarse por Educamos (ou excepcionalmente ao enderezo electrónico robertocv@escolapiosacoruna.es).

Saúdos. O profesor de TICs.

Debates científicos da 3ª avaliación: Relación entre Robots e Humanos

Ola.

Vou propoñervos o noveno dos debates científicos deste curso (xa é o terceiro nesta avaliación e último do curso). Trata sobre a Relación entre Robots e Humanos. Puntuarase a participación con interese no debate do tema. Se fas un comentario, tes que rematalo poñendo o teu nome e apelidos, e dicindo a clase na que estás e o teu número de clase.

A palabra “robot” foi utilizada por primeira vez en 1921 polo escritor checo Karel Capek no mundo da literatura, e provén do termo robota (traballo obrigado) da súa lingua (checo).

Na actualidade a definicións máis aceptada de robot é a de “máquina creada e programada polo home co fin de facilitarlle as diferentes tarefas que debe levar a cabo e que as realiza de forma automatizada”.

A creación e fabricación de calquera robot debe cumprir tres leis que foron enunciadas por Isaac Asimov:

  • Un Robot non pode facer dano a un ser humano ou, mediante a inacción, que un ser humano sufra danos
  • Un Robot debe de obedecer as ordes dadas polos seres humanos, agás que isto provoque un conflito coa primeira lei
  • Un Robot debe protexer a súa propia existencia, a non ser que provoque un conflito coas dúas primeiras leis

Estas leis foron enunciadas por Isaac Asimov co obxectivo de tentar que a finalidade inicial para a que se orixinou a robótica non fose modificada e iso ocasionase problemas á humanidade.

Estanse desenvolvendo unhas leis éticas, que pretenden establecer os límites ata os que podemos chegar para que estas máquinas sempre sexan controladas polos humanos. Esta idea xorde como consecuencia dos grandes avances obtidos neste campo, e de que cada vez teñen estas máquinas máis intelixencia.

Antes de nada destacar que a principal característica que distingue ao home das maquinas é o cerebro, é dicir, a capacidade que ten de razoar, sentir, etc. Somos complementarios humanos e robots porque as nosas mellores virtudes son totalmente diferentes. No caso dos humanos podemos destacar como o razoamento e a capacidade de aprendizaxe, mentres que os robots posúen a virtude de realizar operacións a gran velocidade e con absoluta precisión.

Non obstante a gran cantidade de avances que se están logrando no campo da intelixencia artificial e as redes neuronais, en tentar dotar aos robots dunha aprendizaxe propia, fainos reflexionar a todos e pensar se chegará o día en que sexamos iguais e non podamos nin sequera diferenciarnos. O que nunca se nos pode esquecer a ninguén é que o ser humano é o encargado da creación das máquinas e de establecer os métodos de aprendizaxe así como os seus límites.

A capacidade dos computadores é tal que en moitas ocasións puidemos observar enfrontamentos entre máquinas e humanos, onde en máis dunha ocasión fomos superados, como na partida de xadrez entre Gary Kasparov e o ordenador Deep Blue.

Podemos salientar algúns dos últimos avances logrados no campo da robótica:

  • Robots con rostros humanos: maior dificultade para diferenciar aos humanos dos robots.
  • Control dunha pomba viva: con electrodos no seu cerebro, como un xoguete teledirixido.
  • Robots con emocións: preténdese dotalos dunha capacidade de aprendizaxe a partir das emocións.
  • Cerebro para os Robots: crearon un cerebro artificial para dotalos duns movementos máis humanos. Pode ter unha repercusión en enfermidades como Parkinson ou o Alzheimer.

O prestixioso inventor e científico Raymond Kurzweil di estar convencido «de que teremos tanto o hardware como o software para nivelar a intelixencia artificial á humana, con toda o que implica a intelixencia humana -é dicir, intelixencia emocional incluída-, para 2029″.

Di que teremos implantados nanobots no cerebro, que interactuarán directamente coas neuronas biolóxicas, para mellorar a intelixencia e a saúde, e así robots e humanos eventualmente volveranse un.

Debates científicos da 3ª avaliación: Investigación con animais

Ola.

Vou propoñervos o oitavo dos debates científicos deste curso (xa é o segundo nesta avaliación). Trata sobre a Investigación con Animais. Puntuarase a participación con interese no debate do tema. Se fas un comentario, tes que rematalo poñendo o teu nome e apelidos, e dicindo a clase na que estás e o teu número de clase.

Non resulta fácil decidir que postura adoptar cando expomos a investigación con animais para diferentes usos científicos. Actualmente hai grupos que defenden diversas posturas que van desde unha defensa sen concesións do uso de animais para comprobacións científicas, ata quen considera que resulta totalmente inútil e só responde a intereses económicos. Entre ambas as opcións, un amplo abanico de posicionamentos que modulan estas dúas posturas e que en calquera caso tratan de racionalizar o uso da experimentación. É nese medio onde agora se sitúa a maior parte da clase científica.

Animais de laboratorio SI

Para algúns científicos, a experimentación científica en animais é «imprescindible por que non se pode probar en homes directamente e os métodos alternativos non dan a mesma información para coñecer os efectos dun fármaco ou dun produto». Recoñecen que non se traballa con animais por gusto e que é imprescindible sentir un agarimo especial polos animais, así o trato será mellor.

Produciuse un cambio na lexislación investigadora. Agora, cando un departamento de investigación require o uso dalgunha especie animal debe presentar unha memoria ao comité ético correspondente no que debe figurar unha lista de informacións que axuden a valorar a utilidade do devandito experimento.

En canto ás condicións de mantemento dos animais, as directivas europeas establecen de forma concreta o hábitat de cada animal. É obrigatorio respectar os ciclos de noite e día, as dietas alimenticias, a temperatura e humidade adecuada, así como o numero de animais xuntos para evitar a acumulación.

Estes científicos din que se usan animais como ratas e porcos para produtos que logo derivan aos seres humanos, porque teñen pautas de alimentación similares aos humanos, xa que son omnívoros e, aínda que aparentemente non sexa así, temos moito en común. Ademais din que a investigación con animais non se fai porque sexa máis económico, senón porque resulta máis fiable. Tamén din que non podemos trasladar a nosa mente humana á mente do animal en canto a padecemento de dor ou de enfermidade.

Animais de laboratorio NON

No lado oposto atopamos moitas asociacións e organizacións que se opoñen ao uso dos animais para a investigación. Pero hai que diferenciar entre a investigación para produtos químicos e cosméticos, e a investigación para usos médicos e terapéuticos. No primeiro caso a súa oposición a utilizar animais é total e manteñen que é totalmente inútil o uso de animais para demostrar que «a lixivia é nociva para o home».

En canto aos usos de animais para probas médicas e farmacéuticas entenden que non pode desaparecer de forma total, aínda que defenden a necesidade de «procurar e validar métodos alternativos que eliminen o uso de animais», xa que «é inútil e atrasa a investigación porque se perde un tempo que se podería utilizar na procura de métodos alternativos», e porque os animais reaccionan de forma diferente aos homes.

A súa queixa principal é contra a industria cosmética e de produtos químicos, baseada na importancia económica que teñen. Queren evitar a repetición de experimentos xa realizados.

Animais de laboratorio SI, PERO CON LÍMITES

Outros colectivos, aos que pertencen investigadores de diferentes universidades, así como os veterinarios que controlan os animalarios, pretende codificar a ética do uso de animais de laboratorio e limitar cuantitativamente o emprego dos devanditos animais así como a exercer a profesión con competencia e dignidade. Queren promover o desenvolvemento e a difusión dos métodos alternativos ao uso de animais de experimentación, entendendo como tales aqueles que conducen a unha redución do número de animais empregados, un refinamento dos procedementos e a unha substitución dos métodos de experimentación animal.

Debates científicos da 3ª avaliación: Ufoloxía

Ola.

Vou propoñervos o sétimo dos debates científicos deste curso (primeiro nesta avaliación). Trata sobre a Ufoloxía. Puntuarase a participación con interese no debate do tema. Se fas un comentario, tes que rematalo poñendo o teu nome e apelidos, e dicindo a clase na que estás e o teu número de clase.

Ufólogos

A Ufoloxía é o estudo do fenómeno OVNI coa análise de material como fotografías, vídeos, presuntos testemuños sobre avistamentos, etc. co obxecto de propor hipóteses sobre a súa procedencia.

Algúns ufólogos din que este fenómeno probablemente xa sería coñecido por distintas culturas e civilizacións que relataban este tipo de sucesos por vía oral ou mediante debuxos e pinturas rupestres, que. exhiben certos obxectos ou seres antropomorfos descoñecidos que poden ser interpretados suxerentemente como Ovnis ou ovninautas. Algúns críticos argumentan, con todo, que poderían ser metáforas empregadas nos relatos relixiosos.

Aínda que xa existían numerosos casos esporádicos anteriores, o primeiro caso importante desta fenomenoloxía foi o 24 de xuño de 1947, cando Kenneth Arnold informou sobre nove inusuais obxectos volantes preto de Washington. Describiu os obxectos como dun brillo cegador que reflectía os raios solares, o seu voo era «errático» e a unha «tremenda velocidade». Diversos medios informaron cumpridamente sobre a historia de Arnold, e esta tómase como a fonte do interese moderno polos ovnis.

Para os ufólogos, as principais hipóteses da orixe destes fenómenos son:

  • A hipótese extraterrestre, a máis coñecida, di que habitantes doutros planetas nos visitan nas súas naves espaciais. Os seus partidarios apóianse en teorías científicas non demostradas como o hiperespacio, os buracos de verme, etc., e en velocidades ou aceleracións que desafían as leis da física, dadas as xigantescas distancias que hai entre nós e as estrelas máis próximas.
  • A hipótese intraterrestre defende a existencia de civilizacións subterráneas moi evolucionadas.
  • A hipótese interdimensional afirma que a orixe das naves estaría noutras dimensións dentro doutros planos do noso Universo, ou en dimensións non pertencentes ao noso universo.
  • A hipótese intertemporal afirma que a orixe das naves estaría noutros lugares correspondentes a outros tempos (pasado ou futuro), ou a outros planos temporais.

Escepticismo científico

Segundo os científicos, a ufoloxía é unha pseudociencia que alcanzou gran difusión social grazas á cultura popular, que os asocia xeralmente a seres extraterrestres; relacionándoos con temas tales como as abducións. Aínda que nalgúns casos pode non haber de momento unha explicación científica coherente, en moitos outros demostrouse que se trataba de feitos falsos ou terxiversados, preparados para enganar á sociedade e ter repercusión pública. Sinálase tamén que non ten a estrutura dunha ciencia natural.

Outra crítica que se realiza é a do uso comercial sobre os temas da ufoloxía, principalmente a través da venda de libros, novelas e revistas, ademais da realización de programas (radio, televisión, etc) e outras actividades coas cales se lucran e gañan fama moitos ufólogos, que tratan de manter o fenómeno ovni como un tema atraente.

Para os científicos escépticos, as principais hipóteses da orixe destes fenómenos son:

  • A hipótese natural defende que todos os avistamentos de ovnis teñen a súa orixe en fenómenos naturais con explicación científica, como os raios en bóla, as ilusións ópticas ou os corpos celestes brillantes.
  • A hipótese psicopatolóxica defende que a orixe do fenómeno estaría en posibles alucinacións ou malas interpretación (individuais ou colectivas) dos suxeitos que cren avistar o ovni e que fan crer aos seus sentidos que o que ven é real; cando a súa orixe está na súa mente.
  • A hipótese da orixe humana defende que os ovnis son prototipos avanzados de avións de orixe humana baixo alto segredo militar.

Biografías de científicos da 3ª avaliación

Ola alumnos.

Parte da nota do blogue dependerá dos traballos de investigación INDIVIDUAL que me enviedes por correo electrónico, coa biografía dos científicos que vedes na seguinte listaxe. A listaxe desta 3ª avaliación consta de CIENTÍFIC@S GALEG@S:

  • Ángel Baltar Cortés
  • Ángel Carracedo
  • Ángela Ruiz Robles
  • Antonio Casares Rodríguez
  • Casto Sampedro
  • Cruz Gallástegui
  • Domingo Fontán
  • Florentino Cuevillas
  • Inmaculada Paz Andrade
  • Isabel Zendal
  • Isidro Parga Pondal
  • José Cornide
  • Juan Jacobo Durán Loriga
  • Luís Freire
  • María Barbeito
  • María de los Ángeles Alvariño
  • María Wonenburger
  • Olimpia Valencia
  • Padre Feixoo
  • Padre Sarmiento
  • Pedro Sarmiento de Gamboa
  • Ramón de la Sagra
  • Ramón María Aller
  • Ramón Verea
  • Roberto Novoa Santos
  • Víctor López Seoane
  • Xoán Vicente Viqueira
  • Xosé Rodríguez Carracido

Lembrade varias cousas sobre a entrega destes traballos:

– O prazo de entrega remata o 14 DE XUÑO DE 2024, ás 12 da noite. Pero hai varios prazos intermedios, que serán os días 21-abril, 12-maio e 26-maio.

– O traballo debe presentar os seguintes parámetros de maquetación:

  • Tipografía Times New Roman de 12 puntos,
  • Interlineado sinxelo
  • Marxes de 2 centímetros
  • A portada e o índice deben ocupar páxinas diferentes
  • Este traballo é individual, e para poder certificalo, cada alumno/a debe presentar as biografías nunha orde diferente, relacionada coas iniciais do seu nome e apelidos. Se o traballo enviado non cumpre esta condición, NON será ACEPTADO. Por exemplo, unha persoa chamada Roberto Catoira Viñán debería ordear as biografías do seguinte xeito:
    • Primeiro as que comezan pola letra R (inicial de Roberto)
    • Despois as que comezan pola letra C (inicial de Catoira)
    • Despois as que comezan pola letra V (inicial de Viñán)
    • Por último, todas as demais, ordeadas do A ao Z.

– Cada alumno/a só poderá enviar, nese tempo, UN correo electrónico que conteña UN arquivo adxunto.

– A nota poñerase en función da calidade e cantidade dos traballos presentados nese arquivo e da data na que se envíen. Canto máis completos e mellor presentados estean, será posible conseguir máis nota. E canto antes cheguen, tamén. No seguinte enlace tes a rúbrica ou matriz de avaliación que vos permitirá consultar estes criterios.

– Os traballos deben enviarse por Educamos (ou excepcionalmente ao enderezo electrónico robertocv@escolapiosacoruna.es).

Saúdos. O profesor de TICs.

Aventura de investigación informática – Curso 2023/2024 – 3ª avaliación

Ola.

Este é o traballo (en grupos de 2 ou 3 persoas) que tedes que facer nesta 3ª avaliación.

  1. Investiga sobre unha potente empresa informática chamada PACKARD BELL.
  2. Unha das linguaxes de programación máis utilizadas chámase ALGOL. Dinos todo o que saibas sobre ela.
  3. Unha das marcas de memoria RAM que máis se instala nos ordenadores actuais é CORSAIR. Averigua cales poden ser as razóns.
  4. UNIX era o nome que recibiu un sistema operativo que foi punteiro durante moitos anos. Dinos a que se debeu isto.
  5. Unha das plataformas de blogs máis utilizadas actualmente é BLOGGER. Explícanos a que se debe.
  6. Averigua todo o que poidas sobre LEXMARK, unha das marcas de impresoras máis vendidas do mercado.

ASPECTOS A TER EN CONTA

• Tódolos puntos anteriores deben ser desenvolvidos coa maior claridade e extensión posible (pero iso si, mantendo o interese do tema, e non metendo información irrelevante para ampliar o tamaño do traballo). Cada unha das preguntas anteriores debe dar lugar a un capítulo do traballo. E cada capítulo debe ter un título moi visible (tamaño letra 20) e estar ao comezo dunha páxina nova.
• Podedes utilizar o tipo de letra que queirades (sempre que sexa comodamente lexible) pero o tamaño ten que ser de 12 puntos, e todas as marxes da folla teñen que ser de 2 cm.
• Para cada capítulo do traballo, debedes indicar todos os libros, enciclopedias ou páxinas de Internet onde se obtivo a información. Esa información debe estar toda agrupada no índice ou nunha sección específica, ao final do traballo, pero especificando as fontes de cada capítulo.
• Contando portada, índice e bibliografía, o traballo debe ter unha extensión mínima de VINTE páxinas. Na rúbrica indícase a variación de nota en función do número de páxinas.
• O traballo é EN GRUPO. Os grupos deben estar formados por DÚAS ou TRES persoas. No índice do traballo debe constar de cal dos seis capítulos vos gustaría elaborar unha presentación audiovisual (tipo powerpoint ou similar).
• Como acaba de dicirse, todos os grupos terán a oportunidade de realizar unha presentación sobre un dos capítulos do traballo. Esa presentación podería modificar á alza lixeiramente a nota do traballo. Canto antes se entregue o traballo, máis posibilidades hai de que poidades elixir o capítulo que desexades.
• Ademais da calidade e extensión do traballo, puntuará positivamente na nota o tempo que se tarde en realizar e ser entregado: canto antes se presente, maior poderá será a nota (consultar prazos).
• Unha vez obtida a nota final do grupo, multiplicarase polo número de integrantes, e deberán repartirse esa puntuación total entre todos os integrantes, en función dos seus méritos.
• Os traballos deben enviarse por Educamos (ou excepcionalmente ao enderezo electrónico robertocv@escolapiosacoruna.es).

Lembrade que os prazos de entrega, que permiten optar a máis ou menos nota, son os seguintes:

– Ata o domingo 14 de abril (incluído): podedes optar a unha nota máxima de 10.

– Ata o domingo 28 de abril (incluído): podedes optar a unha nota máxima de 9.

– Ata o venres 3 de maio (incluído): podedes optar a unha nota máxima de 8.

Polo tanto, o prazo remata definitivamente ás 12 da noite do VENRES 3 DE MAIO DE 2024. As presentacións audiovisuais (powerpoints) deben ser enviadas ao profesor antes das 12 da noite do XOVES 16 DE MAIO DE 2024.

Podedes consultar no seguinte PDF os criterios de puntuación destes traballos:

Despois de realizar o traballo en grupo coñecido como “Aventura de investigación”, aínda podedes subir un pouco máis a nota realizando unha presentación audiovisual sobre un dos seus capítulos. Aquí tedes os criterios de puntuación que vos permitirán subir a nota ata 1 punto.

Os traballos e os powerpoints deben enviarse por Educamos (ou excepcionalmente ao enderezo electrónico robertocv@escolapiosacoruna.es).

Saúdos. O profesor de TICs.

Datas límite e prazos de entrega e revisión de traballos na 3ª avaliación de TICs de 1ºBacharelato

Ola.

Durante a 3ª avaliación do curso 2023-2024, na materia de TICs de 1ºBacharelato, debedes ter en conta as seguintes datas para entregar diferentes tipos de traballos:

  • Traballos Complementarios: 14-abril, 5-maio e 16-maio.
  • Revisión do Blog ou Redes Sociais: 14-abril e 16-maio.
  • Curtametraxe: 3-maio.
  • Fase 7 (entrega inicial e reformas): 5-abril e 12-abril.
  • Fase 8 (entrega inicial e reformas): 10-maio e 16-maio.

Saúdos. O profesor de TICs.

Entendiendo el síndrome de la cabeza explosiva

Dave Lovos, músico y luthier de guitarras, no es ajeno a los ruidos fuertes, pero admite que una noche, a principios de este año, el estruendo que oyó en su cabeza le descolocó un poco. Fue justo cuando Lovos se estaba quedando dormido, y la fuerza del ruido le llamó la atención.

«Fue un sonido muy agudo dentro de mi cabeza, en la parte superior del cráneo», dice Lovos, y junto con la ensordecedora explosión interna vio el destello de un accidente de coche: «Las dos cosas parecieron ocurrir a la vez».

Lo que experimentó Lovos se conoce con el apelativo poco científico pero evocador de «síndrome de la cabeza explosiva» (EHS por sus siglas en inglés), un misterioso ejemplo de parasomnia, o trastorno del sueño. Las parasomnias incluyen sonambulismo, hablar dormido, parálisis del sueño y molestos espasmos musculares conocidos como «sacudidas mioclónicas». En la mayoría de los casos, estas parasomnias son normales e inofensivas, excepto cuando hay peligro físico o dolor de por medio.

«Mi consulta estaría mucho más desordenada si realmente explotaran cabezas», dice Brian Sharpless, psicólogo clínico licenciado especializado en el sueño. Sharpless es uno de los pocos psicólogos y otras personas que investigan el EHS. Afirma que se trata de un trastorno inofensivo.

«Mientras no se sufra dolor durante , no hay nada de qué preocuparse», afirma.

Cuáles son las causas

Según Sharpless, muy pocas personas que experimentan el síndrome de estrés eréctil acuden al médico, o incluso se lo comentan a sus médicos o seres queridos.

En un estudio, sólo el 11% había informado a un profesional sobre el EHS, y sólo el 8% de los pacientes con episodios recurrentes buscó prevención. A algunos les da vergüenza admitir que «oyen ruidos»; la mayoría sigue con su vida cuando no hay signos de angustia o dolor continuados.

Jennifer McDonald Slowik, médico especialista en medicina del sueño del Frederick Health Medical Group de Frederick, Maryland, y miembro de la junta directiva de la Maryland Sleep Society (ambos en Estados Unidos), también afirma que no es habitual que alguien busque tratamiento para el EHS.

El EHS por lo general surge como parte de una clínica del sueño de la evaluación extendida, dice: «Solemos hacer preguntas sobre la narcolepsia», cuyos síntomas pueden incluir sonidos alucinógenos.

«Si hay alguna preocupación sobre algo más serio, hacemos una [prueba adicional] como parte de un estudio del sueño para asegurarnos de que no hay nada más», añade.

Al igual que Slowik, Sharpless advierte de que la diligencia es siempre la mejor política cuando se trata de la cabeza. En el peor de los casos, el EHS con dolor podría ser un signo de la más peligrosa y mortal hemorragia cerebral subaracnoidea.

La primera idea errónea sobre el EHS, que suele durar menos de un segundo, es el momento en que se produce: En lugar de despertar a una persona, el EHS se experimenta en el efímero momento de la transición «sueño-vigilia» antes del sueño, conocido como «estado hipnagógico».

Según Sharpless, los estudios, incluidos los realizados con monitorización cerebral EEG, aún no han identificado la actividad del EHS durante el sueño. Más bien, se cree que es un tipo de fallo neuronal cuando el cerebro empieza a apagar áreas asociadas con la actividad auditiva, visual y motora en tiempo de vigilia.

«Incluso se podría decir que se encontraban en un estado de relajación extrema», añade: «Es entonces cuando parece que la gente tiene estos episodios».

Por definición, el EHS es una «alucinación auditiva», y en términos clínicos se expresa como una «parasomnia sensorial paroxística», o trastorno del sueño que se presenta como un «estallido repentino» de sonido. El EHS no es tinnitus, un error muy común.

Choques, disparos y portazos

Lovos oyó algo parecido a un accidente de coche, que es una de las muchas descripciones dadas por los participantes en el estudio del EHS. El abanico de ejemplos es amplio, pero el resultado final es el mismo: ruidos molestos.

Entre las muchas descripciones comunes, según lo dicho a los investigadores, incluido Sharpless, la gente oye una explosión o una bomba; un portazo; algo que golpea la pared; un disparo o fuegos artificiales; cacerolas de metal que chocan entre sí; un grito; olas que chocan; relámpagos; «un rugido enorme»; coches que pasan.

«No se oyen sinfonías, no se habla articuladamente, se oyen ruidos enormes», dice Sharpless. Dice que la mejor descripción que ha oído es la de un paciente que lo describió como «el Coyote de los dibujos animados intentando dejar caer un piano sobre el Correcaminos».

El EHS fue nombrado y descubierto por primera vez en 1876 por el neurólogo de Filadelfia Silas Weir Mitchell, que escribió sobre pacientes que habían oído «disparos» y «pistolas». Llamó al fenómeno «shock sensorial». En la década de 1980, el neurólogo J.M.S. Pearce lo cambió por EHS. Sharpless y su colega Peter Goadsby, neurocientífico del King’s College de Londres, impulsan un cambio de nombre a «choque sensorial craneal episódico».

Pearce, que dio nombre al EHS en 1989, informó de»pocos indicios de enfermedad anterior relevante y ninguna otra enfermedad del SNC [sistema nervioso central] en evidencia, y añadió: «Es totalmente benigno, y sospecho que bastante común, pero infradeclarado.»

«Lo que causa el ruido como de bomba sigue siendo un misterio», escribió Peace, una observación que Sharpless y otros investigadores también concluyen tres décadas después.

Clasificado como trastorno del sueño en 2005 por la Academia Estadounidense de Medicina del Sueño, el escaso número de estudios realizados hasta la fecha ha desestimado las afirmaciones clínicas anteriores de que las mujeres mayores de 50 años eran más propensas al EHS. Los datos actuales muestran que los incidentes se reparten casi por igual entre hombres y mujeres. En un estudio de la Universidad Estatal de Washington, cuyo autor es Sharpless, más del 13% de los estudiantes universitarios declararon al menos un episodio.

Si bien el EHS ha sido «nombrado» desde mediados de 1800, faltan registros de ocurrencias anteriores, con una excepción. Un documento de 2018 sugirió que el filósofo del siglo XVII René Descartes tuvo una explosión en la cabeza entre dos sueños que, según él, ayudó a responder a la pregunta: «¿Qué camino en la vida debo seguir?»

«A pesar de ser inofensivo, los afectados están comprensiblemente preocupados de que pueda ser un signo de una afección cerebral grave», señaló el documento, «y por lo general se sienten demasiado avergonzados para hablar de su experiencia en caso de que sean juzgados o no les crean.»

https://www.nationalgeographic.es/ciencia/2024/03/entendiendo-el-sindrome-de-la-cabeza-explosiva

Adrián Seijas Lomba (4ºA ESO)

¿Qué es una ETS?

Una ETS es una enfermedad de transmisión sexual. Las ETS se conocen como infecciones de transmisión sexual (ITS). Las ETS son infecciones que se propagan de una persona a otra por medio de la actividad sexual, incluso por relaciones sexuales por vía anal, vaginal u oral. Las ETS son causadas por bacterias, parásitos y virus.

Muchos proveedores de atención médica usan el término «infección» en lugar de «enfermedad», porque una persona con una infección podría no presentar síntomas pero aun así necesitar tratamiento. Si no se trata, una ITS puede convertirse en una enfermedad.

El VIH es una infección de transmisión sexual, pero puede convertirse en una enfermedad conocida como síndrome de inmunodeficiencia adquirida (SIDA) cuando la infección por VIH no se trata con medicamentos contra el VIH. Otros ejemplos de enfermedades de transmisión sexual son c clamidia, gonorrea, infección por el virus del papiloma humano (VPH) y sífilis.

¿Cuál es la conexión entre el VIH y otras ETS?

Los patrones de comportamiento que exponen a las personas a riesgo de contraer el VIH también pueden aumentar su riesgo de contraer otras ETS. Estos patrones de comportamiento incluyen los siguientes:

•             Relaciones sexuales sin condón.

•             Relaciones sexuales con muchas parejas, especialmente parejas anónimas.

•             Relaciones sexuales bajo los efectos de drogas o de bebidas alcohólicas. El uso de las drogas y el alcohol puede afectar el juicio de las personas, lo que puede provocar comportamientos riesgosos.

Cuando una persona tiene una ETS, puede contraer el VIH con más facilidad. Por ejemplo, una ETS puede causar una úlcera o una herida en la piel, con lo cual se facilita la entrada del VIH al cuerpo. Al tener el VIH y otras ETS, puede aumentar el riesgo de transmisión del VIH.

¿Cómo puede una persona reducir el riesgo de contraer una ETS?

La abstinencia sexual (no tener relaciones sexuales vaginales, anales u orales) es la única forma de eliminar cualquier posibilidad de contraer una ETS. Sin embargo, si una persona tiene actividad sexual, puede tomar las siguientes medidas para reducir su riesgo de contraer una ETS, incluso el VIH.

Seleccione comportamientos sexuales menos riesgosos.

•             Reduzca el número de personas con las que tiene relaciones sexuales.

•             No consuma bebidas alcohólicas ni drogas antes de tener relaciones sexuales, ni durante las mismas.

Use los condones correctamente cada vez que tenga relaciones sexuales.

•             Lea esta hoja informativa de los Centros para el Control y la Prevención de Enfermedades (Centers for Disease Control and Prevention, CDC) sobre cómo usar condones correctamente.

¿Cómo puede una persona con VIH prevenir la transmisión del VIH a otras personas?

Tome medicamentos contra el VIH a diario. El tratamiento con esos medicamentos (llamado tratamiento antirretroviral o TAR)  ayuda a las personas con el VIH a llevar una vida más larga y sana. Unos de los objetivos importantes del TAR es reducir la carga viral de una persona a una concentración indetectable. Una carga viral indetectable significa que la concentración del VIH en la sangre es demasiada baja como para poder ser detectada mediante una prueba de carga viral. Las personas con el VIH que mantienen una carga viral indetectable no tienen efectivamente riesgo alguno de transmitir el VIH a su pareja VIH negativa a través del sexo.

Si su carga viral no es indetectable, o si no permanece indetectable, todavía puede proteger a su pareja del VIH mediante el uso de condones y la selección de comportamientos sexuales menos riesgosos. Su pareja puede tomar medicamentos para prevenir el VIH, lo que se conoce como profilaxis preexposición o PrEP. La PrEP es una opción para prevenir el VIH para las personas que no tienen el virus pero que corren un riesgo de contraer el VIH. La profilaxis previa a la exposición implica tomar un medicamento específico contra el VIH todos los días para reducir el riesgo de contraer el virus a través del sexo o el uso de drogas inyectables.

Para obtener más información, lea la hoja informativa sobre la profilaxis preexposición (PrEP) de HIVinfo.

¿Cuáles son los síntomas de las ETS?

Los síntomas de las ETS pueden ser diferentes dependiendo de la ETS, y no todas las personas experimentarán los mismos síntomas. Entre los ejemplos de posibles síntomas de ETS cabe citar micción (orinar) dolorosa o frecuente, secreción rara de la vagina o del pene y fiebre.

Las ETS no siempre causan síntomas. Aun si una persona no presenta síntomas de ETS, es posible transmitir esas enfermedades a otras personas.

Hable con su proveedor de atención de salud sobre la prueba de detección de ETS y pídale a su pareja sexual que haga lo mismo.

Para más información sobre las ETS llame a CDC INFO al 1-800-232-4636. Para encontrar los sitios de realización de pruebas cercanos a usted, visite la página web Hágase la Prueba de los CDC.

https://hivinfo.nih.gov/es/understanding-hiv/fact-sheets/el-vih-y-las-enfermedades-de-transmision-sexual-ets

Óscar Gómez Bravo

Ni iPhone ni Samsung: este es el nuevo móvil con la mejor cámara del mercado, según DxOMark

A pesar de que la pantalla, el hardware y la batería son características altamente importantes en cualquier dispositivo, lo cierto es que a la hora de comprar un móvil siempre le damos especial valor a la cámara que ofrezca. Y la clásica rivalidad entre iPhone y Samsung debería llegar a su fin de una vez por todas, porque un nuevo terminal les ha adelantado por la derecha, presumiendo de ser el móvil con la mejor cámara del mercado. ¿Quién será?El ranking de DxOMark cambia a la misma velocidad que aparecen nuevos móviles en el mercado de telefonía, e igual que hasta hace unos días había un claro ganador en la sección de cámara, hoy ya no. Al permitir filtrar por segmento de precio, se puede descubrir fácilmente cuál es el mejor teléfono de cada gama: por ejemplo, el Pixel 8 tiene la mejor cámara dentro del segmento Premium de 600-800 euros, superando con escasa diferencia al iPhone 15 y al Xiaomi 14.

Sin embargo, si dejamos de segmentar por precio y buscamos cuál es el móvil con la mejor cámara del mercado, ese es el OPPO Find X7 Ultra, disponible en China desde el pasado mes de enero. Con un gran módulo circular en forma de isla, este smartphone despliega cuatro lentes de 50 MP: sensor principal, ultra gran angular y dos teleobjetivos periscópicos, uno supersensible a la luz y otro de primeros planos.

Ranking de teléfonos inteligentes por puntuación de cámara / Imagen: DxOMark

Pero, como una imagen vale más que mil palabras, aquí puedes ver las impresionantes fotos que hace el OPPO Find X7 Ultra. Según las pruebas realizadas por DxOMark, especialistas en evaluar dispositivos móviles, el flagship del fabricante chino merece 157 puntos y una larga lista de pros:

Buena reproducción del color y balance de blancos en foto y vídeo.

Excelente efecto bokeh, con buen aislamiento del sujeto y altos niveles de detalle.

Muy buen detalle en las lentes teleobjetivo de medio y largo alcance.

Buena compensación de textura/ruido en foto y vídeo, incluso con poca luz.

Exposición precisa y amplio rango dinámico en retratos y tomas de paisajes.

Además, este riguroso análisis también saca hasta el más mínimo fallo: tiene una ligera pérdida de detalle con la lente ultra gran angular, así como texturas antinaturales y sobreexposición en fotografías con poca luz en momentos ocasionales. Sin embargo, ¿sabes qué es lo peor de todo? Que no sabemos si llegará a España en algún momento.

A fin de cuentas, el nuevo OPPO Find X7 Ultra es lo que podría llamarse una auténtica bestia fotográfica, y por ello se alza con la medalla de oro en el ranking de cámara de DxOMark. Eso sí, como has podido ver en la anterior captura, comparte el primer puesto con el Huawei Mate 60 Pro+, empatado con otros 157 puntos.

Borja Suárez Docabo (4ºA ESO)